SINDS 1864 WORDT HET VERVOER VOOR DE LEVERING VAN PORFYRIE OVER ZEE EN SPOORWEGEN GEDAAN. WEGVERVOER IS NIET BESTAAND.

In 1899 werd op de laadsteiger een transportbrug gebouwd om de daaronder afgemeerde boten te laden de pijl: vanaf de brug over het spoor en de weg werden pallets kasseien door een systeem gedragen katrollen naar de schepen die naar de haven van Saint-Raphaël worden gesleept. Rond 1955 wordt het afgebroken. Vanaf het strand is de pier nog zichtbaar.

Op dit strand zal een boom worden geïnstalleerd waardoor het afmeren van de tartanes en het laden mogelijk is handgemaakte porfier. De boten gingen terug naar haven van Saint-Raphaël, om het materiaal naartoe te verschepen Marseille of Genua.

Kort voor 1895 werd een muur gebouwd die dienst deed als kade, bevestigd aan de betonnen pier, waardoor een kleine privéhaven ontstaat eigendom van het steengroevebedrijf. Het slepen van de wagens gebeurde vanuit de steengroeve onder de spoorbrug door (huidige tunnel voor voetgangers), via een pad van rails naar het strand waar de straatstenen werden opgeslagen.

De boot had het voordeel dat hij een aanzienlijke hoeveelheid porfier, ongeveer 250 tot 300 ton.