Steengroeven, geschiedenis en milieu
Audiogids in het Nederlands
DE KUST VAN POUSSAÏ
VOORDAT DE EXPLOITATIE VAN DE STEENGROEVE BEGON, WAS DE KUSTLIJN AANWEZIG
ALS EEN HLAND AFWISSELEND KLEINE STENEN, GRIND EN ZAND.
Vanaf de jaren 1870, het prille begin van de operaties, met lozingen uit
steengroeveresten die zich opstapelen, neemt de kust al snel over
van kliffen.
DE KUST, DE POUSSAÏ
IN 1897 WAS EEN CONFLICT DE PRUD’HOMIE VAN RAPHAËLOIS VISSERS TEGEN (ER ZIJN SOMMIGE
250 OP DAT MOMENT) DIE HUN NETTEN IN DE WATEREN VAN DRAMONTOIS KOMEN TE HALEN,
AAN DE SAINT-RAPHAËL PORPHYRY STEENGROEVE BEDRIJF VERANTWOORDELIJK VOOR
DE AANZIENLIJKE WIJZIGING VAN DE KUSTLIJN DIE EEN AFNAME VAN
KWALITEIT EN HOEVEELHEID VAN DE VISSERIJ.
Op 25 november 1897 maakte de Inspectie een einde aan deze affaire
Maritiem biedt een transactie aan die bestaat uit:
• Een geldboete tegen steengroeve-exploitanten.
• De aanleg van een kleine kade in de baai van Poussaï ten behoeve van de vissers.
Het zal gebouwd worden in 1907. In de loop der jaren zal het de haven van Poussaï worden
huidig.
DE OORLOG 1939-1945 DE LANDING
DE LANDING VAN 15 AUGUSTUS 1944
DE EXPLOITATIE VAN DE STEENGROEVE HAD EEN GROTE INCIDENT IN HET PROCES
VAN DEZE MILITAIRE ACTIE.
Van half september 1943 tot 15 augustus
1944, de Duitse bezetting, door
via de Todt-organisatie,
had de steengroeven opgeëist en
hun personeelsbestand. Het doel was
materialen te produceren
verschillende korrelgroottes, van
verpletteren en vervolgens transporteren
op de sites die moeten worden versterkt en beschermd,
door vestingwerken te bouwen
allerlei.
Om dit te doen was het nodig om de
kiezelstenen van het strand naar de breker
met de wagons die, een
keer handmatig geladen, waren
getrokken door kleine locomotieven.
Deze actie vroeg veel
arbeid over het hele bereik.
Het is te danken aan deze intensieve exploitatie
dat het strand nooit was
gedolven en veel verliezen
mensen werden vermeden.
DE LANDINGSROL
DOOR M. MARCHAND
DE HEER MARCHAND, LUXEMBURGSBURGER, ADjunct-DIRECTEUR VAN DE ONDERNEMING
VAN DE PORFIJERGROEIEN VAN SAINT-RAPHAËL, WAARVAN DE FAMILIE EEN VAN DE
AANDEELHOUDERS, WAS OOK EEN WEERSTAND EN INFORMEERDER VAN ALLIES IN LONDEN
(DIT WERD PAS LATER BEKEND AAN HET EINDE VAN HET CONFLICT).
Hij profiteerde van de onderlinge rivaliteit
Generaal Baessler, verantwoordelijk voor
kustverdediging, en de richting van
de Todt-organisatie die hij aanmoedigde, met
veel overtuiging, om te exploiteren
de kiezels van het strand te ondersteunen
aan hun grote materiële behoeften.
Aldus in de vroege ochtend van 15 augustus 1944
na een mislukte poging om
landing op het strand van Fréjus
(twee boten zijn gezonken omdat
van drijvende mijnen) was de beslissing
snel genomen om van boord te gaan
Dramont-strand (de enige niet
de mijne in de regio).
De weg naar bevrijding
werd getrokken.
HET GOUDEN EILAND
DE AFFECTIEVE RELATIE MET ILE D'OR
VERVOERDERS WAS INGEHUURD DOOR AUGUSTE LUTAUD, MET
VOOR MISSIE: STENEN HALEN OP HET ILE D'OR-TERREIN VOOR HET BEDRIJF
VAN METSELWERK, OM EEN TOREN TE BOUWEN.
Dus, in het dorp, bijna allemaal
had een familielid die elke ochtend
ging per boot aan het werk
het eiland, zonder echt het doel van de te kennen
projecteren.
Deze onzekerheid wakkerde vragen aan
en dus allemaal
geruchten.
Tijdens de werken, de arbeiders
hun baas leren kennen,
gracieuze en gulle man. Ze waren aanwezig
op het feest georganiseerd voor de
schoolkinderen ter gelegenheid van
de inhuldiging, waarbij
hij overhandigt hij overhandigt de sleutels en de kroon
aan Amélie Borgoni, beste
student van de instelling. Tijdens
een paar dagen werd het eiland genoemd
Sainte-Amelie. Deze ceremonie was
ontvouwd in de tuinen van het chalet.
Sommige werknemers worden behandeld door
de dokter zelf. Een relatie
vriendelijk, respectvol en wederkerig
vestigde zich toen tussen de Dramontois
en Auguste Lutaud.
Omdat hij nooit in zijn toren heeft gewoond,
de arbeiders gingen er vaak heen
vissen, picknicken, jongeren gingen
daar "flirten".
De Dramontois hadden het zich toegeëigend,
ze zijn er nog steeds erg trots op en,
vaak chauvinistisch, houden ze vol
met het Île d'Or, dat eigendom bleef
persoonlijke, emotionele relatie.