Katedra Notre-Dame de Paris, powszechnie znana jako Notre-Dame, to jeden z najbardziej charakterystycznych zabytków Paryża i Francji, znajdujący się na Ile de la Cité i miejsce kultu katolickiego, siedziba Archidiecezja Paryska, poświęcona Maryi Pannie.

Rozpoczęty z inicjatywy biskupa Maurice'a de Sully, jego budowa trwała ponad dwa stulecia, od 1163 do połowy XIV wieku. Po rewolucji francuskiej katedra zyskała w latach 1844-1864 na gruntownej, czasem kontrowersyjnej renowacji pod kierunkiem architekta Viollet-le-Duc, który wprowadził nowe elementy i motywy. Z tych powodów styl nie jest całkowicie jednolity: katedra ma postacie wczesnego gotyku i promiennego gotyku. Dwie rozety, które zdobią każde z ramion transeptu, należą do największych w Europie.

Jest to związane z wieloma epizodami w historii Francji. Królewski kościół parafialny w średniowieczu był gospodarzem przybycia Świętej Korony w 1239 r., Następnie koronacji Napoleona I w 1804 r., Chrztu księcia Bordeaux Henri d'Artois w 1821 r., A także pogrzebu kilku prezydentów Republiki Francuskiej (Adolphe Thiers, Sadi Carnot, Paul Doumer, Charles de Gaulle, Georges Pompidou, François Mitterrand). To również pod jego sklepieniami śpiewa się Magnificat podczas wyzwalania Paryża w 1944 roku. W 2013 roku obchodzona jest 850. rocznica jego budowy.

Katedra inspiruje wiele dzieł artystycznych, w szczególności powieść Victora Hugo Notre-Dame de Paris opublikowaną w 1831 roku, która częściowo wpływa na jej historię. Na początku XXI wieku Notre-Dame odwiedzało każdego roku od 13 do 14 milionów ludzi. Budynek, również bazylika mniejsza, jest więc najczęściej odwiedzanym zabytkiem w Europie i jednym z najczęściej odwiedzanych na świecie do 2019 roku.

15 kwietnia 2019 r. Gwałtowny pożar zniszczył iglicę i cały dach pokrywający nawę, chór i transept. To najważniejsza katastrofa, jaką nawiedziła katedra od czasu jej budowy. Notre-Dame została zamknięta dla publiczności na czas nieokreślony od tej daty.